ذاکر کربلا :حاج سید عسگری داداش نژاد

شـكـر لله ذكــر مـــن گـــرديـــده نـــام فــاطـمه

گـر چـه نـتـوانـم كـنـم وصـف مـقـام فـاطمه

ديــده ي دوران نــديــده هــمــچـو زهراي بتول

غــيــر ذات حــق نــدانــد كـس مـقام فاطمه

سـوره كــوثــر بـشـانـش آمــــد و دســــت خـدا

سـكـه خـيـرالـنـسـائـي زد بـــنـــام فــاطـمه

اوســت بـانـوي زنـان و دخـت خـتـم المرسلين

هــسـت حـيـدر هــمـسـر والا مـقـام فـاطمه

خـطـبـه غــراي او ديــن خـــدا را زنــده كــــرد

بـود چـون گـفـتـار پـيـغـمـبــر كـلام فــاطمه

چــون خـديـجـه مـظهـر ايمان و ايثار و عفاف

هـسـت ام الـمومـنـيـن فـرخـنـده مام فاطمه

ايـدريــغ از جــور دشـمن كز ره نيرنگ ريخت

يـكـجـهان زهـر غـم و مـحنت بكام فاطمه

بـعـد مــرگ مـصـطـفــي شـد بـا مصائب روبرو

در غم و اندوه سر شد صبح و شام فاطمه

مـهـبـط وحـي خـدا را دشـمـنــان آتــش زدنـــد

از سـتـم كـردنـد هـتـك احـتــرام فــاطـمـه

كـرد يـار از امـام و رهــبـــر خــود مــرتــضــا

بــود بــر ضــد سـتـمـكـاران قـيـام فاطمه

از فـشـار صـدمـه ي در پهلوي زهرا شكست

خــون دل شــد از سـتـم قوت مدام فاطمه

مـحـسـنـش شد كشته در آندم صدا زد فضه را

آن در و ديــوار شــد نـقـش پـيـام فـاطمه

رفـت زهـرا از جـهـان پـهـلـو شـكـسته تا خدا

گــيــرد از اعــدا بـمـحـشـر انتقام فاطمه

گر «حياتي» دم ز مدح حضرتش خواهي زدن

طـبــع گويائي بخواه از لطف عام فاطمه

                                                                                                          شاعر؟؟؟

فــاطــمـــه اي گــل گــلزار نـبي

نــور چـشــمــان نـبـــي عـــربـي

فـاطـمــه اي در دريـــاي حــيــا

مـظـهــر عـصـمـتـي و بحر سخا

ايــكـه در وصــف تـو آمد كوثر

گــشـتــه اي مــام شـبـيـر و شبر

ايـكـه تــو ســيـــده نــســـوانـي

كــوثـري تــرجــمــه قــــرآنـــــي

فـاطـمـه مـظـهـر ذات سـبـحــان

زيــنــت آراي مــقــام رضــــوان

ايـكه بـر عـرش خـدا قائمه اي

راضــيــه مـرضـيـه و فـاطمه اي

اي مـهـيـن بـانـوي ام الـنـجــبـا

افـتـخـاري تـو بـاصـحـاب كــسـا

چـشـم احـمـد ز لـقـايـت روشـن

گــشـتـه عـالم ز صـفايت گلشن

مـصـطفي شاد ز تو نوزاد است

مـفتخر حيدر از اين ميلاد است

فـ‍اطـمـه نـوگـل بـاغ طـاهـاسـت

جان او جان رسول دو سراست

حق تو را عصمت كبري خوانده

مـصـطـفـي ام ابـيـهـــا خــوانــده

حـوريـان مـحـ‍و رخ مــاه تـوانـد

قـدسـيــان خــادم درگـاه تـوانــد

تــا بـمـدح تــو «حـياتـي» دم زد

پـشــت پـــا بـــر هـمـه عالم زد

                                                                                                         شاعر؟؟؟

دریا ست نبی و گوهرش فاطمه است

یکتاست علی و همسرش فاطمه است

با آنکه پناهه همه خلقست حسین

او هم به پناه مادرش فاطمه است

***

خدایا گنج با گنجینه ام سوخت

میان شعله ها آیینه ام سوخت

چنان مسمار در قلبم فرو رفت

که محسن گفت مادر سینه ام سوخت

***

غم طفلی فراموشم نرفته

که بارغصه از دوشن نرفته

گذشته سالها از کوچه اما

صدای سیلی از گوشم نرفته

***

ای در گران حضرت عشق

ای شیره جان حضرت عشق 

ای کوکب آستان حیدر

ای ذکر دل و زبان حیدر

تو راحت روح مرتضایی

تندیس نبی گل خدایی

از عطر تو نه فلک معطر

مستانه بوی توست حیدر

تو باغ گل بنفشه زاری

بر دامن خود حسین داری

بر سید عشق نور عینی

تو مادر خوب زینبینی

ای کوثر نور، نور کوثر

ای آینه جمال داور

از همت تو به پا رسالت

از دامن تو بود امامت

هستی شده خلق از برایت

کعبه شده محرم سرایت

وقتی که کند بهانه تو

آید به طواف خانه تو

سر می نهد از وفا به خاکت

یعنی شده است سینه چاکت

هستی به فدای دیدگانت

در می چکد از لب و دهانت

چون پای نهی سحر به محراب

آهنگ تو دل برد ز مهتاب

تا نام حق از لبت ببارد

نور تو به عرش پا گذارد

روشن شود عرش حق ز نورت

آیند ملائکه به طورت

از نور  تو جمله خیره گردند

آیند و به گرد تو بگردند

آنجاست که خالق سماوات

مدح تو بگوید ام سادات

این فاطمه است ای ملائک

عشق همه است ای ملائک

او مال من است و مال احمد

عشق علی و گل محمد

گیرید ز شوق چادرش را

چینید زدیدگان دُرش را

امروز به عشق خو بگیرید

از یاس مدینه بو بگیرید

فردا که همه ز خاک خیزند

از ترس زدیده اشک ریزند

دیدید کسی چو بوی او داشت

یک قطره می از سبوی او داشت

از جانب من کمک دهیدش

از عشق علی نمک دهیدش

با فاطمه هر که بود با ماست

عالم همه اش برای زهراست

                   سید محمد جوادی